اخلاق اجتماعی

انسان به عنوان موجودي با فرهنگ براي حفظ روابط اجتماعي از طريق افكار و احساسات، ارزش‏ها و هنجارها اجتماعي را شكل داده و بر حسب آن پديده «نظم اجتماعي» را سامان مي‏دهد، لذا هر گاه ارزش‏هاي اجتماعي و قواعد رفتار مراعات نشود، نظم اجتماعي آسيب مي‏بيند كه از آن در جامعه به عنوان «كجروي» يا انحراف اجتماعي ياد مي‏شود.

انسان اخلاقی و کرامت انسانی براساس آموزه های قرآنی، کرامت انسانی به سبب تخلق به اخلاق الهی است. خداوند گزارش می کند که صفات کمالی در همه انسان ها به شکل تعلیم اسمایی، سرشته شده و انسان ها می بایست با عمل به قوانین و احکامی آن را فعلیت بخشند و متخلق به اخلاق الهی شوند. راهی که انسان از طریق آن به خلق الهی دست می یابد، راه عبودیت است که بوسیله عقل و وحی تبیین شده است.

اين نوشته قصد دارد به كالبدشكافي و پاسخ‌گويي به شبهات و پرسش‎هايي درباره‌ي رابطه‌ي آزادي و لباس و حق انتخاب پوشش توسط افراد، و برخي محدوديت‎هاي معقول و مشروع در امر حجاب و پوشش بپردازد.   رابطه‎ حد و مرزهاي پوشش و عقده‎ها و حسرت‎ها شبهه: محدوديت‎ها (در مورد لباس) باعث شكستن حرمت افراد و ايجاد عقده و حسرت مي‌گردد؟[1]

در قرآن مجيد از ظرايف و دقايق بسيارى درباره مناسبات فردى و اجتماعى انسان با خداوند، خود، ديگران و طبيعت سخن رفته است. در اين ميان موضوع ارتباطات و به ويژه ارتباطات كلامى از جايگاه ويژه‏اى برخوردار است كه ريشه آن را در متن محورى و كلام محورى اديان ابراهيمى و به صورت خاص در اسلام و مخصوصاً در كلام اللَّه مجيد بايد جست.