اخلاق اجتماعی

در سده اخير مصلحان و متفکران مسلمان سخن هاي بسياري درباره وحدت گفته اند؛ اما سوکمندانه آن چنان که بايد موفق نبوده اند. يكي از علل اين عدم موفقيت، وجود موانع فراوان بر سر راه وحدت اسلامي است. مواردي مانند بدفهمي نسبت به موضوع وحدت و نگراني برخي از متوليان مذاهب نسبت به از دست رفتن هويت مذهبي و تنزل جايگاه آن ــ علي رغم آنكه اين موضوع كاملاً توضيح داده شده است که تقريب در جهت نفي هويت مذاهب و يکي کردن آنها نيست ــ از جمله اين موانع اند. از سوي ديگر دعوت به وحدت يک توصيه اخلاقي نيست بلکه يک راهكار اجتماعي است که تحقق آن نيازمند يك نظام هماهنگ تربيتي و نهادينه سازي فرهنگ رواداري و افزايش تحمل جامعه است.

چکيده: آسيب شناسى اجتماعى با مطالعه کج روى هاى جامعه و با تأمل در ساختار و سمت و سوى گرايش هاى افراد، سعى مى نمايد با الگوهاى نظرى خاصى به تبيين عوامل اجتماعى انحرافات دست يابد. اين تلاش هر چند بعضاً مقرون به نتيجه بوده، اما تفاوت در مايه هاى نظرى شناخت انسان و جامعه سبب تمايز در افق ديد نظريه پردازان شده و ظرفيت بهره گيرى از آنها را کاسته است. جامعه اسلامى که هويت خود را در راستاى مبانى خاصى شکل مى دهد نيازمند تحليلى قرآنى از انحرافات اجتماعى است.