پيامبر اكرم (ص) در طول عمر نه زن داشته است و اين امر زاييده اوضاع و احوال جامعه آن روز و موقعيت شخصى آن حضرت بوده است. پيش از اسلام تعدد زوجات به نحو گسترده و نامحدودى در ميان اقوام مختلف رواج داشته است. بعدها اسلام تا چهار زن را اجازه داد، آن هم به شرط برقرارى عدالت بين آنان.
مى‌دانيم كه پيامبر (ص) تا 25 سالگى زن نگرفت و در 25 سالگى با خديجه (س) كه 15 سال از پيامبر (ص) بزرگتر بود ازدواج كرد و در حدود 25 سال تنها با خديجه بود. پس از فوت خديجه (س) با زن بيوه ديگرى به نام سوده ازدواج كرد.
سپس با عايشه ازدواج فرمود. زنان ديگرى كه پيغمبر (ص) گرفت، به غير از سوده، همه بعد از عايشه بودند و همه اينها بيوه زن و بزرگسال بودند. پيامبر حق و عدالت و نوبت را درباره آنها كاملا رعايت مى‌فرمود و با همه به مهربانى رفتار مى‌كرد. زنانى كه پيغمبر اكرم (ص) مى‌گرفت، يا از بيوه زنانى بودند بى سرپرست كه شوهرشان در جنگ شهيد شده بودند، يا از اسيران جنگى بودند كه در خانه پيغمبر (ص) با نهايت احترام زندگى مى‌كردند.
ازدواجهاى پيغمبر (ص) عموما و بخصوص در ده سال آخر عمر، جنبه اجتماعى و تحبيب قلوب داشته است و خويشاوندى با قبيله‌ها براى پيوند داشتن با كسانى كه مسلمان شدن آنها موجب تقويت اسلام و مسلمين بوده است. برخلاف آنچه برخى از دشمنان اسلام يا مستشرقين خارجى گفته‌اند، به هيچ وجه نظر پيامبر (ص)، مسائل جنسى و لذت جويى نبوده است - بخصوص كه پيامبر اكرم (ص) بنابر آنچه در قرآن آمده است، يك ثلث و گاهى دو ثلث از شب را به عبادت و تلاوت قرآن مى‌گذراند - و روزها نيز در مسائل اجتماعى و جنگها اشتغالات فراوان داشته است، و اين ازدواجها در سن جوانى نبوده است.