«و إن كان اصحاب الأيكة لظالمين* فانتقمنا منهم و إنّهما لبامام مبين»(سوره حجر آيه 78- 79)
«كذّب أصحاب الأيكة المرسلين» (سوره شعراء آيه 176)
ايكه، يعني چه؟
ايكه، در اصل به معني، محلي است كه درختان در هم پيچيده دارد كه در فارسي از آن به «بيشه» تعبير مي كنيم، سرزميني كه نزديك مدين قرار داشت به خاطر داشتن آب و درختان زياد « ايكه» نام گرفت، قرائن نشان مي دهد كه آنها زندگي مرفه و ثروت فراوان داشتند و شايد به همين دليل غرق غرور و غفلت بودند
اصحاب الايكه همان قوم شعيب پيامبر مي باشند كه در سرزميني با خصوصيات فوق بين حجاز و شام زندگي مي كردند به علت رفاه و غرور و غفلت دست به كم فروشي و فساد در زمين زده بودند، قوم شعيب در يك منطقه حساس تجاري بر سر راه كاروانهائي كه از حجاز به شام و از شام به حجاز و مناطق ديگر رفت و آمد مي كردند، قرار داشتند. از آنجا كه مهمترين انحراف اين قوم مرفه نابسامانيهاي اقتصادي و طلم فاحش و حق كشي و استثمار بود، حضرت شعيب بيش از همه روي اين مسائل تكيه مي كرد، سوره شعراء آيات 181 تا 183
لذا در مرحله نخست می گوید:
حق پيمانه را ادا كنيد، كم فروشي ننمائيد ---- اوفوا الكيل
مردم را به خسارت و زيان نياندازيد ---- و لا تكونوا من المخسرين
با ترازوي مستقيم و صحيح، وزن كنيد ---- وزنوا بالقسطاس المستقيم
حق مردم را كم نگذاريد، و بر اشياء و اجناس مردم، عيب ننهيد ---- و لا تبخسوا الناس اشيائهم
و در روي زمين فساد نكنيد ---- و لا تعثوا في الارض مفسدين
جمعيت ظالم و ستمگر كه خود را در برابر حرفهاي منطقي شعيب بي دليل ديدند براي اينكه به خود كامگي خود ادامه دهند، سيل تهمت و دروغ را متوجه او ساخته و گفتند، تو دروغگو و ديوانه هستي، متأسفانه سخنان اين پيامبر دلسوز و بيدارگر در آنها مؤثر نيفتادو به فساد خود ادامه داده و لذا دچار عذاب سخت الهي شدند.
مفسرين در ذيل آيه چنين نقل كرده اند: كه هفت روز گرماي سوزاني سرزمين آنها را فرا گرفت و مطلقاً نسيمي نمي وزيد، ناگاه قطعه ابري در آسمان ظاهر شد و نسيمي وزيدن گرفت، آنها از خانه هاي خود بيرون ريختند و از شدت ناراحتي به سايه ي ابر پناه بردند، در اين هنگام صاعقه اي مرگبار از ابر برخاست، صاعقه اي گوش خراش و به دنبال آن آتش بر سر آنها فرو ريخت و لرزه اي بر زمين افتاد و همگي هلاك و نابود شدند.1