آداب احسان و نیکی در قرآن؛ سوره احقاف، آیه 12

[احقاف، آیه 12]

وَ مِنْ قَبْلِهِ كِتابُ مُوسى‏ إِماماً وَ رَحْمَةً وَ هذا كِتابٌ مُصَدِّقٌ لِساناً عَرَبِيًّا لِيُنْذِرَ الَّذينَ ظَلَمُوا وَ بُشْرى‏ لِلْمُحْسِنينَ (12)

و [حال آن كه‌] پيش از آن، كتاب موسى راهنما و رحمتى بود، و اين [قرآن‌] كتابى به زبان عربى است كه تصديق كننده [ى آن‌] است، تا كسانى را كه ستم كردند هشدار دهد و نيكوكاران را مژده‌اى باشد(بهرام پور)

جزئیات آیه 

1-تفسیر نمونه

و در پايان آيه هدف نهايى از نزول قرآن را در دو جمله كوتاه به اين صورت شرح مى ‏دهد:" هدف اين بوده كه ظالمان را انذار و نيكوكاران را بشارت دهد" (لِيُنْذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ بُشْرى‏ لِلْمُحْسِنِينَ).
و با توجه به جمله" ينذر" كه فعل مضارع است و دلالت بر استمرار دارد روشن مى‏شود كه انذار قرآن همچون بشارت آن دائمى و مستمر است، ظالمان و ستمگران را در سراسر تاريخ بيم مى ‏دهد و انذار مى‏ كند، و به نيكوكاران همواره بشارت مى ‏دهد.

 

2-تفسیر نور

1.كتاب آسمانى، وسيله‏ ى هشدار ستمگران و بشارت نيكوكاران است. لِيُنْذِرَ ...
2.وَ بُشْرى‏  پذيرش كتاب آسمانى، احسان و انكار آن، ظلم به خويشتن است. ظَلَمُوا ... لِلْمُحْسِنِين‏