صالح(علیه السلام)

حضرت "صالح" از جمله پیامبران الهی بود که برای هدایت قوم ثمود مبعوث شد. رسالت ایشان بر قوم ثمود بود؛[1] اما قومش او را تکذیب کرده و تهمتهای ناروایی به ایشان زدند.[2] حضرت صالح(علیه السلام) جهت اثبات نبوت خویش بر قوم، معجزه ای آورد و از دل كوه "ناقه(شتری)­" بیرون آورد؛[3] اما قوم ثمود ایمان نیاورده و ناقه را پی كرده و گرفتار عذاب شدند.[4] در تورات موجود(تحریف شده)، نامی از این پیامبر به میان نیامده است.[5]  
ثمود، قوم حضرت صالح(علیه السلام) ثمود قومى از عرب اصيل بوده ‏اند كه در سرزمين‏ "وادى القرى" بين مدينه و شام زندگى مى‏ كردند و اين قوم از اقوام بشر ما قبل تاريخند و تاريخ جز اندكى چيزى از زندگى اين قوم را ضبط نكرده و گذشت قرنها باعث شده كه اثرى از تمدن آنها بر جاى نماند. بنا براين ديگر به هيچ سخنى كه در باره اين قوم گفته شود اعتماد نيست.
آنها نه تنها از این جنایت بزرگ، نهراسیدند، ‌بلكه با كمال بی‎شرمی نزد صالح آمدند و گفتند: «آن عذاب را كه وعده می‎دهی بر ما فرو فرست.» خداوند به صالح ـ علیه السلام ـ وحی كرد: به آنها بگو: عذاب من تا سه روز دیگر به سراغ شما خواهد آمد، اگر شما در این سه روز توبه كردید، عذابم را از شما باز می‎دارم و گرنه، قطعاً مشمول عذاب خواهید شد.صالح ـ علیه السلام ـ پیام خداوند را به آنها ابلاغ كرد،‌ آنها گفتند: اگر راست می‎گویی آن عذاب را برای ما بیاور.
حضرت صالح ـ علیه السلام ـ هم چنان به دعوت خود ادامه می‎داد، ولی روز به روز بر كارشكنی قوم می‎افزود، صالح ـ علیه السلام ـ كه در شانزده سالگی به پیامبری رسیده بود و قوم را به سوی یكتا پرستی دعوت می‎كرد، حدود صد سال در میان آن قوم ماند و هم چنان به راهنمایی آنها پرداخت، ولی ـ جز اندكی ـ نه تنها به او ایمان نیاوردند، بلكه با انواع آزارها، روی در روی او قرار گرفتند. تا این كه: حضرت صالح ـ علیه السلام ـ آخرین اقدام خود را برای نجات آنها نمود و به آنها چنین پیشنهاد كرد:
یكی از پیامبرانی كه اسم او در قرآن آمده، حضرت صالح ـ علیه السلام ـ است كه نامش در قرآن یازده بار ذكر شده است.