تعریف و اثبات اعجاز
دانشمندان اسلامى در تعریف معجزه گفته اند:[۱]
“معجزه، امر خارق عادتى است که مقرون به تحدى باشد و از طرفى مطابق با ادعا داشته باشد” خوارق عادت، رویدادهایى هستند که بر خلاف عادت امور و اشیا و عملکرد معهود قوانین طبیعى می باشند.
پیامبر امّی
جمیع مسلمین از صدر اسلام تاكنون اجماع و اتفاق دارند در اینكه پیغمبر امّى و درس‌ناخوانده بود. همه دانشمندان بی غرض و مطلع از سایر امتها كه درباره آن بزرگوار تحقیقى و تألیفى دارند، این حقیقت را تصدیق كردهاند. نه تنها تاریخ زندگى آن حضرت از ولادت تا رحلت با دقت بی‌مانندى ضبط و معلوم شده، بلكه شخصیت ممتازش موجب گردیده كه حتى قوم عرب و سرزمین عربستان، بلكه اوضاع و احوال همه كشورها و نواحى جهان در عصر بعثتش مورد تحقیق قرار گیرد. در این صورت محال است كه چنین شخصیتى ولو یك درس نزد كسى آموخته باشد و احدى بر آن اطلاع نیابد.
چکیده:
این مقاله بررسی و کنکاش مختصری در کلام از منظر زبان‌شناسی متن بنیاد است که با تکیه بر اصول سخن‌کاوی، نقش انسجام واژگانی در سوره مبارکه نور را مورد ارزیابی قرار می‌دهد.
قرآن يا سازمانى منحصر به فرد در تركيب الفاظ
قرآن كريم، سبك و اسلوب بى همتايى از نظر نظم تعابير، و روش ممتازى از لحاظ تركيب الفاظ را دارا مىباشد كه عربها پيش از نزول قرآن كريم با چنين سبك و نظم آشنايى نداشتند؛ و با اينكه آنان اهل فصاحت و بيان، و سواركاران عرصه بلاغت و گفتار بودند اين سبك و اسلوب براى آنها مأنوس و معهود به نظر نمىرسيد،
از جمله نکات قابل توجه در یک متن ادبی، توصیف و تصویر پردازی آن است؛ بدین معنا که یک متن ادبی خصوصاً متن داستانی و شعر باید آن چنان فضای موضوع نوشتار را ترسیم و توصیف کند که خواننده خود را در آن فضا و محیط حس کند و هر قدر تصویر پردازی یک نوشتار روشن تر و شفاف تر باشد، مخاطب بیشتر و شدیدتر مورد تأثیر قرار خواهد گرفت.
پيش درآمد
قرآن كريم حقيقتى واحد است كه از سوى خداى واحد و از راه وحى بر قلب پاك خاتم پيامبران فرود آمده و مردم را فرا خوانده است تا به سوى آن چه آنان را حيات مىبخشد گام بردارند و روان و جان خود را از آبشخور آن سيراب گردانند.
مقدمه
قرآن مجيد, کلام خدا و معجزه الهى است و دليلى است بر صدقِ نبوتِ پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) که از فصاحتِ خاصى نيز برخوردار است; ضمن آن که نظم شگفت آور آن, همگان را مبهوت و متحيّر ساخته است.
يكي از انديشمندان، اديبان و اصلاحگران بزرگ معاصر جهان اسلام سيد قطب (1324 ـ 1378 هـ.ق) است كه يكي از مشعل داران بزرگ نوگرايي و حركت اسلامي به شمار مي‌آيد، او در پرتو قرآن زيست و در سايه سار آن تفسير « في ظلال القرآن» را نوشت و در راه عقايدش به شهادت رسيد.
او روشنفكري متعهد و تيز هوش بود كه در فهم و استنباط نكات دقيق قرآني توفيقي حاصل نمود و به جهان عرضه كرد. نگرش او به قرآن، با پيشينيانش متفاوت بود. به قرآن از زاويه جلوه‌هاي هنري و تصاوير فني مي‌نگريست و آن را با رويكرد ادبي و هنري و نمايشي تفسير مي‌كرد.
