قیامت در قرآن

«وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا طائِرٍ يَطِيرُ بِجَناحَيْهِ إِلاَّ أُمَمٌ أَمْثالُكُمْ ما فَرَّطْنا فِي الْكِتابِ مِنْ شَيْ‏ءٍ ثُمَّ إِلى‏ رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ» (انعام - 38) اين آيه خطابش به مردم است، و می فرمايد حيوانات زمينى و هوايى هم امت‏هايى هستند مثل شما مردم، و معلوم است كه اين شباهت تنها از اين نظر نيست كه آنها هم مانند مردم داراى كثرت و عددند، چون، جماعتى را به صرف كثرت و زيادى عدد، امت نمی گويند، بلكه وقتى به افراد كثيرى امت اطلاق می شود كه يك جهت جامعى اين كثير را متشكل و به صورت واحدى درآورده باشد، و همه يك هدف را در نظر داشته باشند حال چه آن هدف، هدف اجبارى باشد و چه اختيارى.
تكلم در قيامت از سنخ تكلم در اين دنيا نمى‏ باشد ‏" يَوْمَ يَأْتِ لا تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ"؛ اين معنا در آيات ديگرى قريب به همين عبارت تكرار شده، مانند آيه‏" لا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ قالَ صَواباً" 1 و آيه‏" هذا يَوْمُ لا يَنْطِقُونَ" 2.
رستاخيز و قيامت از اصول دين شرايع وحياني و الهي است. بي گمان محوري ترين اصول آموزه هاي وحياني، سه اصل توحيد، نبوت و معاد است. قيامت يكي از مسائل مرتبط با معاد است، چنان كه اصول ديگر چون عدل مرتبط با توحيد و امامت مرتبط با نبوت مي باشد. بنابراين، شناخت مهمترين اصول ديني، از طريق آموزه هاي وحياني بهترين نوع شناخت است كه انسان مي تواند كسب كند.
اين نوشتار، چرايى و چگونگى قيامت را تحليل مى ‏كند و به بررسى هدف خلقت، لزوم وجود قيامت، رابطه عمل انسان با پاداش يا عذاب قيامت و نكاتى پيرامون روز پسين مى‏ پردازد. چكيده:
الف) اسامى قيامت چه سوره هايى به نام قيامت مشهورند؟ نام هاى قيامت كه در قرآن آمده كدام است؟ سوره هايى كه به نام قيامت مشهورند عبارتند از: 1. واقعه; 2. قيامت; 3. تغابن; 4. نبأ; 5. قارعه; 6. زلزال; 7. انفطار; 8. تكوير. بعضى از پژوهش گران، سوره هاى رعد، حشر، جاثيه، مرسلات، معارج و الحاقه را نيز از جمله سوره هاى معروف به قيامت مى شمارند.[1]
اين مقاله كوششى است به منظور دستيابى به نظريه اى بهتر براى چگونگى احياى مردگان در روز رستاخيز. قبل از آغاز بحث لازم به ذكر است كه بدن ما از قسمت هاى مختلفى تشكيل شده، كه نقش بعضى از آنها در هويت و هستى ما غيرقابل چشم پوشى است.  
اين مقاله كوششى است‏ به منظور دستيابى به نظريه ‏اى بهتر براى چگونگى احياى مردگان در روز رستاخيز.
زندگي دنيوي انسان، فرصتي مناسب و منحصربه فرد براي پيمودن راه كمال و نايل شدن به سعادت ابدي است. خداوند متعال براي سهولت وصول انسان به اين امر مهم پيامبران را مبعوث فرمود تا انسان ها را به وسيله آن ها راهنمايي نمايد. اما، انسان ها از آنجا كه مختار و انتخابگر آفريده شده اند دربرابر دعوت انبياي الهي واكنش هاي متفاوتي داشته اند و به همين علت، سرنوشت هاي متعددي دارند.  
از قرآن كريم استفاده مي شود كه بر پايي جهان آخرت، تنها به زنده شدن مجدّد انسانها نيست بلكه اساساً نظام اين جهان دگرگون مي شود و جهان ديگري برپا مي گردد البتّه با ويژگيهاي ديگري. آنگاه همه انسانها از آغاز تا پايان خلقت با هم زنده مي شوند و به نتايج اعمالشان مي رسند و جاودانه در نعمت يا عذاب مي مانند.