اسماء و صفات الهی

چكيده از ديدگاه قرآن كريم حيات حقيقى از آنِ خداوند است و همه موجودات بهره اى از آن را دارا مى باشند. جهان خلقت مظهر رحمت رحمانى پروردگار است و مسيرى است كه از طريق آن هر موجودى به كمال خويش دست مى يابد. انسان نيز به واسطه همين رحمت، به كمال خويش، كه همان رسيدن به مقام خليفه اللهى و مظهريت صفات الهى است، مى رسد. حياتى كه خداوند در اين زمينه به انسان معرفى مى كند، حيات طيبه است كه مظهرى از حيات حقيقى خداوند است؛ حياتى كه عارى از هر نوع خباثت و آلودگى است، از ايمان و عمل صالح شروع شده تا در مراتب كمال، انسان را مقرّب درگاه پروردگار خويش كند.

چکيده ذات اقدس پروردگار در قرآن کريم با صفات جلال و جمال فراوانی توصيف شده است که همگی حاکی از علوّ شأن و تنزّه خداوند از صفات نقص و کاستی می­باشند. در تورات و سنّت شفاهی يهوديّت نيز بسياری از اين صفات با عبارت ديگری مورد اشاره قرار گرفته است. در اين تحقيق، برخی از صفاتی که هم در قرآن کريم و هم در تورات آمده، مورد بررسی تطبيقی قرار گرفته است. اهمّ اين صفات عبارتند از: وحدانيّت، مهرباني و بخشندگي، عظمت و جلال، قدرت مطلق الهی، مالکيت، خالقيت، صداقت، قرب و معيّت الهی، حيات و جاودانگی، عدالت؛

"رضا" يكى از معانى است كه صاحبان شعور و اراده با آن توصيف می شوند، و به عبارتى وصف صاحبان شعور و اراده است، (هيچ وقت نمی گوييم اين سنگ از من راضى است) و در مقابل اين صفت، صفت خشم و سخط قرار دارد. و هر دو وصف وجودى هستند (نه چون علم و جهل كه علم وجودى و جهل عدمى است، و به معناى عدم علم است).

معناى حكم و اينكه حكم تنها از آن خدا است‏ ماده "حكم" دلالت دارد بر اتقان و استحكامى كه اگر در هر چيزى وجود داشته باشد، اجزائش از تلاشى و تفرقه محفوظ است، خلاصه هر موجودى كه از روى حكمت به وجود آمده باشد، اجزايش متلاشى نگشته و در نتيجه، اثرش ضعيف و نيرويش در هم شكسته نمی شود، اين است همان معناى جامعى كه برگشت جميع مشتقات اين ماده، از قبيل احكام و تحكيم و حكمت و حكومت و ... به آن است.