موسی(علیه السلام)

بلعم باعورا از علمای بنی‎اسرائیل بود، و كارش به قدری بالا گرفت كه اسم اعظم می‎دانست و دعایش به استجابت می‎رسید. روایت شده: موسی ـ علیه السلام ـ با جمعیتی از بنی‎اسرائیل به فرماندهی یوشع بن نون و كالب بن یوفنا از بیابان تیه بیرون آمده و به سوی شهر (بیت‎المقدس و شام) حركت كردند، تا آن را فتح كنند و از زیر یوغ حاكمان ستمگر عمالقه خارج سازند.

سرپیچی قارون از دستور موسی(علیه السلام) موسی ـ علیه السلام ـ پس از نجات از شرّ فرعون و فرعونیان و سپس سامری، به شرّ دیگری در رابطه با قارون، دچار شد.

گرفتاری فرعونیان به نُه بلا و غرور آنها

گفتیم حضرت موسی ـ علیه السلام ـ اكنون كه از دست فرعونیان نجات یافته، می‎خواهد برای ملّت بنی‎اسرائیل، حكومت تشكیل دهد و هر حكومتی نیاز به قانون دارد. او با گروهی از برجستگان بنی‎اسرائیل به كوه طور رفت، تا الواح تورات را از درگاه خدا بگیرد، تا همان كتاب آسمانی، قانون اساسی مردم گردد. نخست طبق وعده خدا، به بنی‎اسرائیل فرمود: «من سی‎روز از میان شما غایب هستم، جانشین من برادرم هارون است. در پرتو راهنمایی‎های او به زندگی ادامه دهید تا من بازگردم.»