چكيده
در عصرى که پيامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) آيات وحى را بر مردم زمان ومخاطبانش تلاوت مى کرد، تفهيم و تفهم ميان پيامبر و مردم، چنان آسان مى نمود که در بيش تر موارد، جز تلاوت آيات از سوى پيامبر و شنيدن آنها از سوى مردم، تلاش ديگرى جهت فهماندن و فهميدن رخ نمى داد. چه اين که قرآن به زبان عربى مبين نازل شده بود و پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) با (لسان قوم) سخن مى گفت و اگر آيات، شأن نزول يا قرائن زمانى و مکانى داشت، براى مخاطبان، معمولاً قابل درک و شناخت بود.
